علامت تجاری داده نیست

قوانین مالکیت معنوی، از جمله کپی رایت و پتنت، معمولا رابطه خوبی با داده های عمومی ندارند و به نفع انحصار کنندگان هستند. این قوانین عموما مخرب هستند و معایب بسیاری دارند. اما شدت و ضعف این مخرب بودن فرق می کند؛ مثلا پتنت بسیار مخرب تر از کپی رایت است و حتی بعضی از طرفداران پروپاقرض اقتصاد آزاد و سرمایه داری نیز به آن اذعان دارند که پتنت فواید خود را از دست داده است و به ابزاری برای جنگ حقوقی بین شرکت های بزرگ تبدیل شده است.

این قوانین معمولا برای تسهیل انحصار داده ساخته شده اند. اما قوانین علامت تجاری که زیر مجموعه قوانین مالکیت معنوی هستند، به داده های عمومی و انحصاری مربوط نیستند.

نام یا علامت تجاری، اسمی است که یک شخص حقوقی به خود می دهد و محصولاتش را با آن معرفی می کند. قوانین نام تجاری، از استفاده از این نام توسط

تفاوت علامت تجاری با داده در این است که داده در ذات ارزشمند است اما نام تجاری، نماینده یک ارزش خارجی است و به خودی خود ارزشی ندارد. عمومی کردن داده باعث پیشرفت بقیه می شود ولی عمومی کردن علامت تجاری صرفا باعث بی ارزش شدن اعتبار پشت آن علامت تجاری می شود.

نام های تجاری هم مشکلاتی دارند، مثلا سود جویان جملات معروف یا نام های ثبت نشده را ثبت می کنند و به این وسیله از دیگران اخاذی می کنند، اما این مشکلات در محدوده داده های عمومی نیست و باید توجه داشت که داده های عمومی تمام مشکلات را حل نمی کنند.

مطالب مرتبط

• داده های عمومی تمام مشکلات را حل نمی کنند